Jak przechowywać drewno kominkowe, aby było zawsze zdatne do użycia?

Wybór drewna kominkowego zależy nie tylko od dostępności, ale także od jego właściwości energetycznych i wpływu na instalację grzewczą. Gatunki takie jak dąb, buk czy grab są uznawane za najbardziej efektywne drewno opałowe, ponieważ charakteryzują się dużą gęstością, długim czasem spalania i wysoką wydajnością cieplną. Grab, osiągający wartość opałową 2100 kWh/m³, jest jednym z najlepszych wyborów w Polsce.

Drewno liściaste, w przeciwieństwie do iglastego, zawiera minimalne ilości żywicy, dzięki czemu ryzyko osadzania się sadzy i kreozotu w przewodach kominowych jest znacznie mniejsze. Kominy wymagają rzadszego czyszczenia, a proces spalania generuje mniej dymu i popiołu.

Z kolei drewno iglaste, takie jak sosna, świerk czy modrzew, spala się szybciej, wytwarza mniej ciepła, a jego wysoka zawartość żywicy prowadzi do osadzania się sadzy, co zwiększa ryzyko zapłonu w kominie. Iglaste drewno jest jednak cenione jako materiał rozpałkowy ze względu na łatwość zapłonu i intensywny aromat.

Dlaczego sezonowanie drewna jest kluczowe?
Świeżo ścięte drewno ma wilgotność od 50% do 70%. Spalanie mokrego drewna zmniejsza wydajność cieplną, ponieważ energia cieplna jest zużywana na odparowanie wody. Wilgotne drewno powoduje także intensywny dym, osadzanie się sadzy i przyspieszoną korozję metalowych elementów kominka.

Proces sezonowania:

Pierwszy etap suszenia – W ciągu pierwszych miesięcy woda odparowuje z zewnętrznych warstw drewna. Lato, dzięki ciepłym i suchym warunkom, to najlepszy czas na rozpoczęcie tego procesu.
Suszenie wnętrza drewna – Po wstępnym etapie woda migruje z wnętrza na powierzchnię. Proces ten jest wolniejszy i zależy od gatunku drewna.
Stabilizacja wilgotności – Na koniec drewno osiąga równowagę z wilgotnością otoczenia, a jego wilgotność spada poniżej 20%, co zapewnia optymalną wartość opałową.

Czas sezonowania różni się w zależności od gatunku drewna:

— Sosna: ok. 15-18 miesięcy.
— Dąb: 2,5-3 lata.
— Brzoza: ok. 12 miesięcy.
— Grab: minimum 2 lata.

Jak prawidłowo przechowywać drewno?

Drewno powinno być układane w stosy z 3-5 cm odstępami między szczapami, co zapewnia odpowiednią wentylację. Najlepiej przechowywać je pod zadaszeniem lub w drewutni, w miejscu przewiewnym i nasłonecznionym. Unikaj miejsc zacienionych, gdzie proces suszenia będzie wolniejszy.

W domu drewno można przechowywać w dekoracyjnych wnękach, stojakach lub półkach przy kominku, które pozwalają na szybkie podsuszenie dzięki ciepłu emitowanemu przez palenisko.

Błędy w przechowywaniu drewna

Najczęstsze błędy obejmują:

Składowanie bezpośrednio na ziemi – Drewno wchłania wilgoć z podłoża, co sprzyja gniciu i pleśni. Należy stosować palety lub inne podkładki.
Brak ochrony przed opadami – Drewno narażone na deszcz i śnieg traci swoje właściwości opałowe. Stos drewna powinien być zadaszony.
Szczelne przykrywanie folią – Ogranicza to cyrkulację powietrza, prowadząc do zawilgocenia i pleśni. Lepszym rozwiązaniem są przewiewne osłony lub pozostawienie boków stosu odkrytych.
Przechowywanie przy domu – Drewno blisko ścian budynku zwiększa ryzyko przenikania szkodników oraz zagrożenie pożarowe.
Zbyt ciasne układanie drewna – Utrudnia przepływ powietrza i spowalnia proces suszenia.

Jak rozpoznać dobrze sezonowane drewno?

Gotowe do użytku drewno wydaje dźwięczny odgłos, gdy uderzymy jedną szczapą o drugą. Mokre drewno brzmi głucho. Oznaki dobrego sezonowania to widoczne pęknięcia na końcach drewna oraz jaśniejszy lub szarawy odcień. Najpewniejszą metodą oceny jest użycie wilgotnościomierza – odpowiednie drewno ma wilgotność poniżej 20%.

Sezonowanie warto rozpocząć wczesną wiosną, by drewno zdążyło wyschnąć przed sezonem grzewczym. Lato, z wysokimi temperaturami i niską wilgotnością, jest najlepszym czasem na intensywne suszenie.

źródło: deccoria.pl