Świat na krawędzi głodu? Tylko jeden kraj jest w stanie wyżywić się sam

W dobie narastających napięć geopolitycznych i coraz bardziej restrykcyjnych barier handlowych, kluczowe staje się pytanie o zdolność państw do samodzielnego przetrwania bez wsparcia międzynarodowego handlu żywnością, donosi portal Interia. Najnowsze badania, opublikowane na łamach prestiżowego czasopisma "Nature Food", rzucają nowe światło na tę problematykę, wskazując na zaskakująco niski poziom samowystarczalności żywnościowej na świecie.

Analiza danych ze 186 krajów, przeprowadzona przez naukowców z Uniwersytetu w Getyndze i Uniwersytetu w Edynburgu, koncentrowała się na siedmiu kluczowych kategoriach produktów spożywczych. Wyniki badań ujawniły, że jedynie nieliczne państwa są w stanie zaspokoić swoje potrzeby żywnościowe bez konieczności importu. Co więcej, wiele krajów opiera swoje bezpieczeństwo żywnościowe na jednym, dominującym partnerze handlowym, co czyni je szczególnie wrażliwymi na potencjalne wstrząsy rynkowe i konflikty polityczne.

Zaskakującym wnioskiem płynącym z badań jest fakt, że tylko jeden kraj na świecie – Gujana – wykazuje pełną zdolność do samodzielnego wyprodukowania wszystkich niezbędnych produktów spożywczych. Wynik ten podważa powszechne przekonanie o samowystarczalności żywnościowej potęg gospodarczych, takich jak Stany Zjednoczone czy Chiny.

Implikacje dla bezpieczeństwa żywnościowego

Jonas Stehl, ekonomista z Uniwersytetu w Getyndze cytowany przez Interię, podkreśla, że międzynarodowy handel żywnością i współpraca są niezbędne dla zapewnienia zdrowej i zrównoważonej diety. Jednocześnie, nadmierna zależność od importu z jednego kraju stwarza poważne zagrożenia dla bezpieczeństwa żywnościowego. W związku z tym, budowanie odpornych łańcuchów dostaw żywności staje się kluczowym elementem ochrony zdrowia publicznego.

Regionalne unie gospodarcze a samowystarczalność żywnościowa

Badania wskazują również na ograniczenia w samowystarczalności żywnościowej regionalnych unii gospodarczych. Mimo potencjału wynikającego ze współpracy, nawet zintegrowane bloki państw nie osiągają pełnej niezależności w produkcji żywności. Przykładowo, Rada Współpracy Zatoki Perskiej jest samowystarczalna jedynie w zakresie produkcji mięsa, a unie w Afryce Zachodniej i na Karaibach – tylko w dwóch kategoriach produktów spożywczych.

W kontekście globalnych wyzwań, takich jak zmiany klimatyczne, konflikty zbrojne i rosnący protekcjonizm, budowanie odpornych i zróżnicowanych sieci handlowych staje się kluczowe, a znaczenie międzynarodowej współpracy w zapewnieniu globalnego bezpieczeństwa żywnościowego powinna być traktowana priorytetowo.

Źródło: Interia