Wnuczka Leśmiana – od paryskiej sceny Yé-Yé po “Mechaniczną pomarańczę”

Gillian Hills – wnuczka Leśmiana, ikona stylu i popkultury

Choć nazwisko Bolesława Leśmiana zna każdy miłośnik poezji, mało kto zdaje sobie sprawę, że jego wnuczka była jedną z bardziej barwnych postaci kultury popularnej lat 60. i 70. XX wieku. Gillian Hills, córka Wandy Leśmianówny i brytyjskiego podróżnika Denisa Hillsa, urodziła się 5 czerwca 1944 roku w Kairze. Po opuszczeniu przez ojca, wychowywała się z matką we francuskiej Nicei.

Jej życie zmieniło się, gdy jako nastolatkę odkrył ją Roger Vadim – reżyser, który stworzył mit Brigitte Bardot. Zauważył w Gillian jej potencjał i zaproponował rolę w filmie Niebezpieczne związki (1959). Choć początkowo miała wcielić się w postać Cecile de Volanges, z uwagi na swój wiek otrzymała rolę specjalnie dla niej napisaną.

Rok później pojawiła się w filmie Beat Girl, u boku takich nazwisk jak Christopher Lee i Oliver Reed. Kariera nabrała tempa – Hills została gwiazdą nowego stylu muzycznego Yé-Yé, łączącego francuską piosenkę z wpływami amerykańskiego popu. Jej największe hity to:
“Tut Tut Tut Tut” – cover piosenki Busy Signal zespołu The Lollipops, który trafił m.in. do soundtracku „Gambitu królowej”
“Zou Bisou Bisou” – wykorzystany w serialu „Mad Men”

Zachodnia prasa okrzyknęła ją “nową Brigitte Bardot”, ale Hills nie chciała być jedynie symbolem seksu. W 1965 roku wróciła do Wielkiej Brytanii i rozpoczęła na nowo karierę aktorską. Największy rozgłos przyniosły jej występy w “Powiększeniu” (1966) Michelangelo Antonioniego i epizod w kultowej “Mechanicznej pomarańczy” Stanleya Kubricka z 1971 roku.

Zmęczona byciem obsadzaną jedynie w rolach podkreślających jej urodę, w 1972 roku zakończyła karierę aktorską i zajęła się ilustracją książek. Jej debiutem była powieść Alice Munro Dziewczęta i kobiety.

W 2013 roku wróciła na chwilę do muzyki, nagrywając autobiograficzny utwór “Lili” – opowieść o swojej młodości i artystycznych poszukiwaniach.

Prywatnie, Gillian Hills poślubiła Stewarta Younga, wpływowego menadżera muzycznego, który współpracował m.in. z zespołami AC/DC, Scorpions czy Emerson, Lake & Palmer.

Od poetyckiej duszy do scenicznego buntu
Wnuczka Leśmiana nie została poetką jak jej dziadek, ale po swojemu zapisała się w historii kultury XX wieku – jako ikona stylu, muzyki, kina i kobiecości lat 60. Jej historia to fascynujący splot polskości, francuskiej zmysłowości i brytyjskiego buntu.