Insulinooporność – cichy wróg metabolizmu. Kto jest narażony i jak jej zapobiegać?

Insulinooporność to stan, w którym komórki organizmu – szczególnie mięśni, wątroby i tkanki tłuszczowej – przestają reagować na insulinę, czyli hormon odpowiedzialny za regulację poziomu glukozy we krwi. W efekcie cukier pozostaje w krwiobiegu, a trzustka zmuszona jest do produkowania coraz większej ilości insuliny. Z czasem prowadzi to do jej „przemęczenia” i wzrostu stężenia glukozy, co może skutkować stanem przedcukrzycowym, a następnie cukrzycą typu 2.

Skąd się bierze insulinooporność?

Na rozwój tego zaburzenia wpływa wiele czynników. Do najczęstszych należą:

nadmiar kalorii i niezdrowa dieta – wysoko przetworzona żywność, cukry proste czy tłuszcze nasycone prowadzą do tzw. hiperinsulinemii i obniżają wrażliwość tkanek na insulinę,

siedzący tryb życia – brak ruchu powoduje, że mięśnie nie zużywają glukozy, a trzustka wciąż produkuje insulinę,

stres i brak snu – przewlekły stres i zaburzony rytm dobowy wpływają na wydzielanie hormonów, które dodatkowo utrudniają metabolizm glukozy,

predyspozycje genetyczne i wiek – u części osób wrażliwość insulinowa spada naturalnie, niezależnie od stylu życia.

Jak rozpoznać pierwsze objawy?

Insulinooporność rozwija się powoli, ale daje sygnały ostrzegawcze. Należą do nich m.in.:

przewlekłe zmęczenie i senność po posiłkach,

trudności w utracie wagi i przybieranie w okolicach brzucha,

częste napady głodu, tzw. „mgła mózgowa”, problemy z koncentracją,

wahania nastroju, podwyższone ciśnienie, wysoki poziom trójglicerydów.

Fakty i mity

Wbrew obiegowym opiniom, insulinooporność nie dotyczy wyłącznie osób z nadwagą – chorują na nią również osoby szczupłe. Samo odstawienie cukru też nie wystarczy. Kluczowe znaczenie ma połączenie zdrowej diety, regularnej aktywności fizycznej, higienicznego snu i redukcji stresu. W niektórych przypadkach konieczne jest także leczenie farmakologiczne, np. włączenie metforminy.

Dlaczego warto działać szybko?

Specjaliści podkreślają, że insulinooporność można zahamować, a nawet cofnąć, jeśli w odpowiednim momencie wprowadzi się zmiany w stylu życia. Dieta oparta na świeżych warzywach, owocach, zdrowych tłuszczach i produktach pełnoziarnistych, połączona z regularnym ruchem (spacer, rower, basen czy nordic walking) oraz odpowiednią regeneracją organizmu, znacząco zmniejsza ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2.

Źródło: Intera.pl