Historia. Drewniane chałupy na Mazurach

Niegdyś budownictwo drewniane w miastach było równie powszechne, co na wsiach. Zdarzało się, że murowane wznoszono stodoły, chlewy czy obory, a domy mieszkalne budowano właśnie z drewna, by były bardziej komfortowe.

Mieszkalne budynki drewniane na Mazurach i Kurpiach budowano w bardzo podobnym stylu, co dobrze pokazuje związki obu krain. Ściany budynków wznoszono z obrobionych kloców, którym przekroju nadawano kształt prostokąta. W narożach belki mocowano na tzw. rybi ogon. Ścianę wieńczoną belką o nazwie oczep, a powyżej układano murłatę, na której opierała się konstrukcja dachu.

Wejścia do chałup znajdowały się w dłuższych ścianach i prowadziły do pomieszczenia zwanego sienią. Dachy mazurskich domów tradycyjnie były dwuspadowe. Po zakazie krycia budynków strzechą pod koniec XIX w. ze względów pożarowych, na drewnianych chałupach zaczęła pojawiać się dachówka holenderska. Na Kurpiach z kolei bardzo popularne były poszycia eternitowe czy z dachówki betonowej.

Tematyka rozwoju budownictwa na Mazurach pojawia się w wielu artykułach prezentowanych przez lata na łamach pisma „Znad Pisy”. Przegląd budownictwa drewnianego na Ziemi Piskiej został omówiony w nr 10 pisma, dostępnym w kasie Muzeum Ziemi Piskiej.