Zabijcie ich głodem: Kara śmierci za zerwanie 5 kłosów (+18)

Sowieckie ludobójstwo na Ukrainie w latach 1932-1933 to jedna z największych zbrodni w dziejach ludzkości. Sztucznie wywołany przez komunistów głód miał ostatecznie zniszczyć ukraińskich chłopów, w których komuniści widzieli największe zagrożenie dla swojego panowania na Ukrainie. Dotknął też Polaków, którzy w dużych skupiskach mieszkali wtedy w okolicach Żytomierza i Winnicy. Dzień pamięci o nich przypada w ostatnią sobotę listopada.

Na początku lat 30-tych rosyjscy komuniści postanowili ostatecznie zniszczyć ukraińskie aspiracje niepodległościowe. Właśnie dlatego uderzono w wieś, która dla komunistów stanowiła ostatni bastion "ukraińskiego nacjonalizmu".

— Jeżeli nie weźmiemy się teraz za poprawę sytuacji na Ukrainie, to Ukrainę możemy stracić. Naszym celem jest w możliwie najkrótszym czasie uczynienie z Ukrainy prawdziwej fortecy ZSRR... — napisał w sierpniu 1932 roku Józef Stalin.

Metodą jaka do tego użyto był głód. 7 sierpnia1932 roku wydano dekret zwany "Prawem 5 kłosów". Za kradzież 5 kłosów zboża wprowadzono karę śmierci.

Na ukraińska wieś ruszyły specjalne oddziały, których celem była rekwizycja ziarna, a potem każdej żywności. Tylko między 7 a 17 sierpnia liczyły one około 100 tysięcy osób. Odizolowano USRR od reszty ZSRR, wprowadzono także blokadę ukraińskich wsi. Jesienią 1932 bolszewicy "oczyścili" ukraińska wieś z żywności.

Zaczął się głód...Jego apogeum przypadło na wiosnę 1933 roku. Ile zginęło wtedy ludzi? Dokładnie nie wiadomo. Według danych zebranych przez Instytut demografii i socjologii Narodowej Akademii Nauk Ukrainy w latach 1932-1933 z głodu zginęło 3,2 miliona osób. W tym 1,3 miliona dzieci

Ta zbrodnia przez całe lata pozostała niemal niezauważona przez zachodnią opinię publiczną. W duże mierze stało się tak dzięki dzięki "postępowym" mediom z Europu i USA.

W latach 30-tych największym kłamcą był New York Times i jego korespondent w w Rosji Walter Duranty. W 1932 roku otrzymał Nagrodę Pulitzera za "obiektywne relacje i wyjaśniającą interpretację wydarzeń z Moskwy".

Jesienią 1933 roku sowieci zawieźli go na terenu objęte głodem. Duranty w swoich tekstach twierdził, że doniesienia o głodzie są oszczerstwami fabrykowanymi przez tych, którzy nienawidzą komunizmu, zwłaszcza przez nazistów. W jednym z tekstów pisał o "kampanii oszczerstw, którą można najwyżej porównać do tej, którą Neron wzburzał Rzym przeciwko chrześcijanom, lub tej, którą Hitler judził przeciwko Żydom".

Zrobił też wszystko, żeby zdyskredytować relacje z Ukrainy walijskiego dziennikarza Garetha Jonesa, który urwał się NKWD, kiedy wsiadł do pociągu do Charkowa, po czym wysiadł na przypadkowej stacyjce i rozpoczął pieszą wędrówkę po głodujących wsiach Ukrainy.
Swoje budzące przerażenie obserwacje Jones opublikował następnie w prasie zachodniej jako jeden z nielicznych obcokrajowców-naocznych świadków tragedii na Ukrainie.
W 2019 roku film o tym dzielnym człowieku nakręciła Agnieszka Holland ( Obywatel Jones).

Igor Hrywna

Uchwała Senatu Rzeczypospolitej Polskiej z 16 marca 2006 w sprawie rocznicy Wielkiego Głodu na Ukrainie

W związku z obchodzoną na Ukrainie rocznicą Wielkiego Głodu, którego kulminacja przypadła na lata 1932–1933 i który pochłonął ponad 6 milionów udokumentowanych ofiar, Senat Rzeczypospolitej Polskiej pragnie w specjalnej uchwale wyrazić solidarność z narodem ukraińskim.

Senat Rzeczypospolitej Polskiej pragnie przypomnieć, że Wielki Głód „Hołodomor” został specjalnie wywołany przez rządzący Związkiem Sowieckim despotyczny reżim bolszewicki i miał doprowadzić do osłabienia i wyniszczenia narodu ukraińskiego, a tym samym stłumić jego dążenia do wolności i odbudowania własnego niepodległego państwa. (...)

Senat Rzeczypospolitej Polskiej solidaryzuje się ze stanowiskiem ukraińskim, aby uznać Wielki Głód w latach 1932–1933 za zbrodnię ludobójstwa oraz wymienić odpowiedzialnych za tę zbrodnię zarówno głównych winowajców, jak również szeregowych wykonawców. Za śmierć milionów niewinnych ludzi odpowiadają także państwa, które kupowały w tym czasie od Związku Sowieckiego żywność, oraz dziennikarze, politycy i intelektualiści, którzy w tym czasie odwiedzali Ukrainę i nie tylko nie dostrzegli mającego miejsce powszechnego ludobójstwa, lecz kłamliwie zapewniali o bezpodstawności tego rodzaju oskarżeń. (...)

Senat Rzeczypospolitej Polskiej oddaje hołd wszystkim pomordowanym w okresie Wielkiego Głodu na Ukrainie, a także tym nielicznym bohaterom, którzy często z bronią w ręku walczyli w obronie zagrożonego wyniszczeniem narodu, przeciwko komunistycznej tyranii, hipokryzji i zakłamaniu (...)

UCHWAŁA Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 6 grudnia 2006 r.
w sprawie uczczenia ofiar Wielkiego Głodu na Ukrainie

Sejm Rzeczypospolitej Polskiej łącząc się w bólu z bliskimi ofiar Wielkiego Głodu na Ukrainie, który w latach 1932-1933 kosztował życie miliony mieszkańców ukraińskich wsi, potępia totalitarny reżim odpowiedzialny za to ludobójstwo.

Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wyrażając swoje najgłębsze współczucie obywatelom Ukrainy, pragnie dać wyraz nadziei, że pamięć o ofiarach tej zbrodni pozostanie przestrogą przed wszelkimi formami totalitaryzmu, który jakże boleśnie dotknął XX-wieczną Europę, w tym szczególnie Polaków i Ukraińców.

MARSZAŁEK SEJMU
/ - / Marek Jurek