Podróżnik z Judzik kontynuuje swoją podróż po Tanzanii

Jestem w Zanzibarze, mieście o takiej samej nazwie jak wyspa. Położone jest ono nad Kanałem Zanzibarskim na wysokości 5 metrów nad poziomem morza. Liczy około 500 tys. mieszkańców i jest trzecim największym miastem w Tanzanii. Historyczne centrum miasta „Kamienne Miasto” zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Władze Tanzanii nienależycie starały się o renowacje oraz właściwe utrzymanie tego miejsca i o mały włos, a byłoby wykreślone z tej listy. Cudowne wąskie uliczki, uroczy klimat, spokojnie. Zabudowa jest mieszanką kultury arabskiej, indyjskiej, europejskiej i afrykańskiej. Większość domów zbudowana jest z koralowca.

Niestety Zanzibar ma okrutną przeszłość – w XVIII i XIX w. stanowił centrum wschodnioafrykańskiego handlu niewolnikami między Azją i Afryką (stąd wysyłano niewolników m.in. do Indii), za sprawą rządzących wyspą Arabów z Omanu. Biali też kupowali tutaj niewolników do pracy w koloniach. Niewolników sprzedawali nawet sami Afrykańczycy za kilka koralików, błyskotek czy za lustro. Obok pięknej, ale skromnej katedry anglikańskiej z XIX w., w miejscu której znajdował się wcześniej targ niewolnikami znajduje się wymowny Pomnik Niewolnictwa (przedstawia czterech niewolników i nadzorcę). Zrobił na mnie niesamowite, przygnębiające wrażenie. W miejscu, gdzie znajdował się pal, do którego przywiązywano niewolników, położona jest okrągła biała płyta marmurowa. Dookoła czerwony marmur symbolizujący krew bitych niewolników. W okresie handlu wybudowano 15 lochów, w których ich przetrzymywano. Do dzisiaj zachowały się dwa z nich. To niskie, małe pomieszczenia, bez okien i toalety. Niewolnictwo zostało zakazane w 1873 r., ale na wyspie proceder ten trwał aż do 1907 r. Niewolnicy nie pochodzili z jednego miejsca ani jednej grupy etnicznej. Byli mieszaną grupą, kupowaną w różnych miejscach na wschodnim wybrzeżu Afryki. Byli przedstawicielami różnych kultur i mówili różnymi językami.

W pobliżu katedry znajduje się targ, na którym można kupić wszystko, świeże ryby, ośmiornice, kalmary, warzywa, owoce, mięso, różny sprzęt, artykuły gospodarstwa domowego. Niby tłoczno, ale przyzwoicie i sympatycznie. Wody Oceanu Indyjskiego (najcieplejszego ze wszystkich oceanów) w pobliżu Zanzibaru słyną z marlina, tuńczyka, miecznika, barakudy, gigantycznego trevally (bardzo silna ryba). Łowienie ryb w Tanzanii jest nadal niezalegalizowane przez prawo.

Atrakcją turystyczną miasta jest Fort Arabski, zbudowany po zwycięstwie nad Portugalczykami w XVII w. Główny dziedziniec został przekształcony w amfiteatr. Nie da się nie zauważyć pięknych drzwi z kolcami, mającymi w przeszłości zabezpieczać domy przed włamaniem. Były one oznaką bogactwa i wizytówką właściciela domu. Najstarsze zachowane rzeźbione drzwi pochodzą z 1694 r. i znajdują się w Zanzibarskim Muzeum Sztuki. Bardzo typowe dla miasta i w ogóle dla całej Tanzanii są barazy – kamienne ławki wbudowane w ścianę domu.
Dwa lata temu runął Dom Cudów i nie można go zwiedzać – historyczny budynek, symbol miasta i wyspy, jeden z sześciu pałaców zbudowanych przez Barghasha bin Saida, drugiego sułtana Zanzibaru. Dom Cudów, bo w tym miejscu jako pierwsza w Afryce Wschodniej pojawiła się elektryczność i winda.

Byłem na cmentarzu Makusurani i w Ogrodach Forodhani. Nie podobało mi się.
5.09.1946 r. w „Kamiennym Mieście” urodził się Farrokh Bulsara, wokalista grupy Queen znany jako Freddie Mercury. Zachował się jego dom.
Bardzo smakował mi szaszłyk z tuńczyka, z frytkami i super surówką z gotowanych warzyw. Zacząłem częściej uśmiechać się do ludzi.
CDN.