Trochę o naszej historii
2022-08-05 09:00:00(ost. akt: 2022-08-05 11:25:34)
4 sierpnia 1257 we Włocławku książę kujawski Kazimierz zawarł układ z Zakonem o rezygnacji z pretensji do krzyżackich zdobyczy terytorialnych w Prusach, oddając między innymi ziemię sasińską.
Zainteresowanie Zakonu Krzyżackiego ziemią sasińską (to na tej właśnie ziemi leży rejon nidzicki) sięga lat pięćdziesiątych XIII wieku.
O ziemię tę toczył się wieloletni spór między Krzyżakami, a książętami kujawskimi, który znalazł odbicie w czasie zjazdu włocławskiego.
Terytorium przetrzebione w walkach z Polakami tak bardzo, że w czasie podboju krzyżackiego w XIII wieku była prawie bezludna. Jej nazwa wywodzona jest od sasnis, co w języku Prusów znaczyło „zając”.
Po 1321 roku zezwolono, za pewną opłatą, na wstęp do puszczańskich obszarów nadgranicznych ziemi sasińskiej polskim drwalom, myśliwym, rybakom czy smolarzom z sąsiedniego Mazowsza.
Poczynając od nadania 24 czerwca 1328 roku kontraktu lokacyjnego dla wsi Wielka Sławka, w 1347 roku. Zakon lokował Safronkę, w 1348 - Szkotowo, w 1349 - Bartki, w 1351 - Rączki oraz w 1355 roku Dobrzyń i wiele dalszych osad.
Akcja kolonizacyjna na tej ziemi miała swój specyficzny przebieg, gdyż względy wojskowe spowodowały, że Zakon zaczął w tym rejonie tworzyć przede wszystkim wsie zobowiązane do służby wojskowej.
Wśród zasadźców otrzymujących nadania znaczną większość stanowili Polacy i Prusowie. Dopiero w 1350 roku przystąpił Zakon do lokacji własnych wsi czynszowych na tym terenie.
Witold Zagożdżon, /Neidenburg/Nibork/Nidzica
Komentarze (0) pokaż wszystkie komentarze w serwisie
Komentarze dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się.
Zaloguj się lub wejdź przez