Czytam, bo lubię: „Pax”

Chciałabym zaprezentować książkę pod tytułem „Pax”. Autorką tej niesamowitej powieści jest amerykańska pisarka, autorka bestsellerów - Sara Pennypaker.

„Pax” na pierwszy rzut oka, przedstawia nam tylko ciekawą, choć smutną historię przyjaźni lisa i 13-letniego chłopca, Petera, którzy muszą się rozdzielić z powodu wojny. Jednakże, to dopiero zewnętrzna „warstwa” fabuły, którą porównałabym do matrioszki – im więcej jej warstw otwierasz, tym więcej z niej wyciągniesz.
Sądzę, że jest to książka przeznaczona dla różnorodnej grupy wiekowej, mimo że rysunek na okładce sugerowałby treści dziecięce. Jednakże porusza poważne tematy i dotyka egzystencji każdego człowieka.

Wszyscy rozmyślamy o życiu, potrzebujemy poczucia wspólnoty, np. w rodzinie, kochamy, ścieramy się z bezradnością, czy też walczymy z lękami w sytuacjach zagrożenia.

Warto również zajrzeć do tej książki, gdy próbujemy „oswoić” w sobie temat wojny, która jak pokazują współczesne czasy, nie jest tylko historią czy tematem absurdalnym, ale toczy się tuż za naszą granicą. Wojna, w której widzimy: zaminowane tereny, bomby spadające na osiedla mieszkaniowe, wyjące syreny, śmierć, strach i zagrożenie. To wszystko możemy zaobserwować tuż za naszą wschodnią granicą, na Ukrainie. W książce dodatkowo poruszony jest temat, co wtedy mogą czuć zwierzęta? Zaprzyjaźniona z chłopcem lisia rodzinka także boleśnie odczuwa skutki wielkiego zagrożenia.

Niedawno pojawiła się kontynuacja, pt.: „Pax droga do domu”, która w dużym skrócie opisuje skutki wojny: zniszczenia, wpływ na psychikę dziecka, straty materialne i przede wszystkim moralne: odrętwienie, apatię, nieczułość. Jak mówi jedna z bohaterek powieści „Powinno się mówić prawdę o tym, jaka jest cena wojny. O jej kosztach".

Zarówno „Pax”, jak też „Pax droga do domu”, to książki pełne przygód i nagłych zwrotów akcji, nie można się przy nich nudzić.
Sądzę, że „Paxa” i jego kontynuację można porównać do takich książek jak „Oskar i pani Róża”, czy „Mały Książę”, które kierowane są do młodego czytelnika, ale chociażby ze względu na problematykę i przesłania jakie z sobą niosą, dobrze odbierają je także dorośli. Żyjemy w szczególnych czasach i obyśmy osobiście nie musieli doświadczyć wojny.