Warto przeczytać: Wiktor Mazurkiewicz „Migotanie w przedsionku”

Wiktor Mazurkiewicz urodził się w Bydgoszczy w roku 1943. Ma wykształcenie wyższe geodezyjne. Od 1971 roku mieszka w Elblągu. Zadebiutował na łamach elbląskiego kwartalnika społeczno-kulturalnego TYGIEL w 2007 roku. W tym samym roku wydał swój debiutancki tomik „Nadewszystkość”. Do tej pory autor napisał dziewięć tomików wierszy oraz jeden tom prozy wspomnieniowej „Mazurkiewicze z ulicy Saperów 9 w Bydgoszczy”.

Za ich stworzeniem kryje się dość smutna historia. Wszystkie z nich dedykuje swojej żonie Bożennie Truszkowskiej – najważniejszej kobiecie swojego życia, która zmarła w 2017 roku z powodu stwardnienia rozsianego. Jak sam mówi, gdyby nie było kobiet, muzyki i problemów egzystencjalnych, wierszy by nie pisał. Trzy spośród tomików zostały nagrodzone w konkursach Fundacji Elbląg. Autor dzieli się historiami ze swojego życia na swojej stronie internetowej: www.mazurkiewicz.com.pl.

Cykl otwiera tomik „Nadewszystkość”. Później są to kolejno: „Migotanie w przedsionku” (2009), „Rumieńce z drzew” (2011), „Ad libitum” (2013), „Hrabianka Truszkowska” (2015), „Czarosiejka” (2017), „Skrawek milczącej połaci” (2019), „Nadewszystkość w granitowej sukience” (2020), oraz ostatni – „Leśna kompilacja” (2021).

Tomiki są ilustrowane fotografiami z archiwum poety oraz obrazami elbląskiego artysty Ryszarda Tomczyka.

W wierszach przebijają się kult życia, wrażliwość na otaczający świat oraz wewnętrzny konflikt myślącego człowieka, świadomego niedoskonałości świata. Wiktor Mazurkiewicz często opisuje w swoich tomikach wspomnienia z życia. W „Nadewszystkości” są to czasy dzieciństwa i domu rodzinnego. W „Ad libitum” poeta wspomina okres akademicki, który spędził w olsztyńskim Kortowie, z wyjątkowym sentymentem, ponieważ to wtedy poznał największą miłość swojego życia. Opisuje to miasteczko akademickie jako „magiczną krainę, która może się powtórzyć już tylko w innym świecie”. W „Hrabiance Truszkowskiej” autor koncentruje się na rodzinnej Bydgoszczy oraz wspólnym życiu z żoną i jej chorobą, co kontynuuje w pozostałych tomach.



Jednak tematem przewodnim wszystkich utworów Wiktora Mazurkiewicza jest na wszelkie sposoby wyrażana jego miłość do Bożenny Truszkowskiej – bezgraniczna i dojrzała, wręcz stanowiąca sens jego życia, będąca źródłem zarówno jego szczęścia, jak i zmartwień.

Autor jest dość powściągliwy w środkach poetyckiego wyrazu – jego wiersze są przeważnie krótkie, lakoniczne, pełne skrótów czy niedopowiedzeń. Chce w ten sposób nam przekazać, że najlepszy sposób dotarcia do prawdy tkwi w prostocie. Ponadto jest świetnym obserwatorem rzeczywistości i codzienności człowieka rozpiętego między naturą a kulturą i przynależną mu religią. Teksty pojawiające się w tomikach są bardzo różnorodne – zarówno nastrojowe, jak i żartobliwe.
Chociaż autor podkreśla niekiedy okrutną naturę życia, to w jego wierszach dominują pozytywne wartości, które nadają życiu sens. Polecam cykl „Tomiki z Bożenką” wytrawnym miłośnikom poezji.
Agata Tupaj

Odwiedź stronę internetową autora, kliknij TUTAJ