Warto przeczytać: Bolesław Smagała „Ten Twój Elbląg”

Bolesław Smagała – bo o nim mowa – angażował się w przeróżne działania polityczne i społeczne. Urodził się 27 września 1939 roku w podkarpackiej Trzcianie. Ukończył studia w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, po których w 1962 roku przeprowadził się do Elbląga i rozpoczął pracę w Zakładach Mechanicznych „Zamech”. W ten sposób rozpoczęła się jego przygoda z naszym miastem, którą dalej opisuje w swojej autobiografii wydanej w 2006 roku pt. „Ten Twój Elbląg”.

Najpierw dowiadujemy się o pierwszych inicjatywach Bolesława Smagały w naszym mieście. Na niedługo po przeprowadzce włączył się w prace partyjnej młodzieżówki, a następnie w 1964 roku został przewodniczącym Zarządu Zakładowego ZMS, dzięki czemu miał większe możliwości kształtowania otaczającej go rzeczywistości.

Z jego inicjatywy powstała Radiowa Agencja Młodych, był również pomysłodawcą bloku tematycznego „Wektor – pismo młodych” w „Głosie Zamechu”. Dodatkowo organizował różne przedsięwzięcia kulturalno-turystyczne i współpracował z Gerardem Kwiatkowskim i Galerią El jako prezes Klubu Naczelnej Organizacji Technicznej (NOT).

Zaangażowanie Bolesława Smagały w działania artystyczne i społeczne nie uszło uwadze władz partyjnych, dlatego już w 1967 roku otrzymał nominację na zastępcę kierownika, a w 1969 – na kierownika Wydziału Przemysłu i Budownictwa KW PZPR w Gdańsku. Wówczas wyjechał z Elbląga na cztery lata, do którego powrócił w czasie Grudnia 1970 roku z misją uspokojenia nastrojów w mieście, o której czytamy w rozdziale „Pojedynek o Elbląg”.

W zamian za zasługi rok później objął stanowisko I sekretarza KMiP PZPR w Elblągu, które od roku 1973 łączył z funkcją przewodniczącego Miejskiej Rady Narodowej. Największym osiągnięciem Bolesława Smagały w tamtym okresie było stworzenie programu „Rozwoju i modernizacji Elbląga” z 1971 roku, który został przyjęty za podstawę opracowania Uchwały Rady Ministrów nr 40/71 z dnia 8 lutego 1972 roku „W sprawie rozwoju i modernizacji Elbląga do roku 1975 roku i na lata dalsze”, której był realizatorem. Niestety, wskutek intryg partyjnych, w 1977 roku zmuszony został do ponownego opuszczenia naszego miasta.

Zamieszkał w Warszawie, gdzie działał partyjnie w PZPR i przemyśle hutniczym, a do Elbląga wrócił w 1986 roku, obejmując funkcję I sekretarza KW PZPR. Wtedy doprowadził do uzyskania środków finansowych na dokończenie budowy szpitala wojewódzkiego i rok później włączył się w organizację jubileuszu 750-lecia Elbląga.
Od 1990 roku Bolesław Smagała nie angażował się już w działania polityczne, zamiast tego podejmował z różnym powodzeniem działalność gospodarczą. Był to dla niego trudny okres, w którym momentami musiał walczyć o przetrwanie. Na emeryturze oddał się pracy w osiedlowym ogródku i pisaniu swoich publikacji. Prócz autobiografii były to kolejno: „Spór o miasto” (1995) o głośnym procesie toczącym się między Bolesławem Smagałą a elbląskim artystą Ryszardem Tomczykiem, monografia „Łowiectwo elbląskie. Jeleń Sika Kadyński” (1999) oraz dwa tomy „Kiedy prawda milczy” (2010 i 2017).

Podsumowując, Bolesław Smagała to ważna postać, która sprawując funkcje na różnych szczeblach władzy, wzbudzała kontrowersje, a jednocześnie mocno się przyczyniła do odbudowy naszego miasta. Warto zapoznać się z jego historią.

Agata Tupaj