Poznaj polskiego autora: "Krótsze ramię Trójkąta. Dominik"

Świat Elki Walewskiej zawalił jej się na głowę, jednak mimo czarnych chmur kobieta potrafi dostrzec przebijające się promienie słońca. W przejściu przez trudny okres wspierają ją najbliżsi, w tym mąż - Dominik. Ta para tworzy szczęśliwe małżeństwo. Zawsze mogą na siebie liczyć, a szczera rozmowa to podstawa w ich związku. Troszczą się o siebie i mogłoby się wydawać, że wspólnie przetrwają każdy kryzys. W pewnym momencie życia na ich drodze staje... ona.

"Krótsze ramię Trójkąta. Dominik" to drugi tom serii, na którą czekałam z niecierpliwością. To niezwykła, naładowana emocjami powieść ukazująca portret życia, tego prawdziwego, nieprzesłodzonego. Do ostatniej strony kibicujemy bohaterom, którzy mierząc się z przeciwnościami codzienności, stają nam się bardzo bliscy. I tu pozwolę sobie napisać, że bardziej pokochałam Lenę i bardzo współczułam Elce. Za to byłam bardzo zła na Dominika... Ale... każdy popełnia błędy.

Ada Johnson w serii "Krótsze ramię trójkąta" skupia uwagę czytelnika na relacjach międzyludzkich, a w "Dominiku" szczególnie na relacji żona - mąż w dobie kryzysu. Ukazuje jakie emocje targają małżonkami. Jest złość, rozczarowanie, poczucie osamotnienia, pojawia się nawet żądza zemsty. Ada Johnson pokazuje, że czasami każdy z nas ma w życiu takie chwile, "gdy zwyczajnie nie chce się być dobrym", a droga do wybaczenia jest kręta i długa. Fabuła "Dominika" potwierdza słowa, które niegdyś napisała Wisława Szymborska "Tyle wiemy o sobie na ile nas sprawdzono" i utwierdzi nas w tym, jak ważna w relacjach między ludźmi jest szczera rozmowa.
W powieści tej znajdziemy także nastoletnie rozterki, wzajemne wsparcie i nadzieję na lepsze jutro, a jej czytanie rozbudzi w nas chęć doceniania, nawet tych najdrobniejszych chwil szczęścia w naszym życiu.

Ada Johnson po raz kolejny udowadnia jak lekkie ma pióro, co sprawia, że książkę czyta się z wielką przyjemnością i zaciekawieniem. W serii "Krótsze ramię trójkąta" otrzymałam wszystko, czego oczekuję od powieści obyczajowych: ciekawie poprowadzoną fabułę, świetnie wykreowanych bohaterów, wiele tematów do przemyśleń i dyskusji, cały bagaż emocji oraz zakończenie, które zostawiło mnie ze łzami w oczach.